همیشه در اشعار حافظ دو معنا داریم ، یکی معنای ظاهری که از بیت استخراج میشود دیگری معنایی از باطن وجود شاعر که هر کسی نمیتواند آن را متوجه شود الا اینکه با عمیق شدن و مطالعه بشود آن را دریافت . در بیت معروف ” هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق / ثبت است بر جریده عالم دوامِ ما ” معنا ظاهری به این صورت میباشد :
هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریده عالم دوامِ ما
جریده : این واژه به معنا لوح ، روزنامه ، مجله است
هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق یعنی چه ؟ یعنی دل آدمی با عشق زنده است و هر آن کسی که در دلش طعم شیرینی عشق را چشیده باشد دیگر دل مرده نیست .
ثبت است بر جریده عالم دوام ما یعنی چه؟ یعنی دوارم رابطه عاشقانه ما بر لوح وجود عالم حک شده است و هرگز پاک نمیشود .
کسی که عشق خداوند رو شناخت و متحول شد هرگز نخواهد مرد حتی اگر جسمانی بمیرد و این در دفتر حیات یا همان کتاب مقدس ثبت شده است
در واقع این قول خداوند است.
هللویاه
واسه همینه که اسم وآوازه حافظ هنوز ماندگار
کار عاشق ، عشق ورزیدنست و بس .
در سایه این عشق خالصانه ، آوازه اش عالم گیر میشود به سبب گویش و مثال و تمثیل کردنش به وسیله دیگران .
این است که میشود ” ثبت است بر جریده عالم دوام ما ” و چه بسیار از انسانها که در همه جا نامشان ماندگار است .
توفیق است ، نه ؟