غزل تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد از حافظ

تَنَت به نازِ طبیبان نیازمند مباد
وجود نازکت آزردهٔ گزند مباد

سلامتِ همه آفاق در سلامتِ توست
به هیچ عارضه شخصِ تو دردمند مباد

جمالِ صورت و معنی ز امنِ صحتِ توست
که ظاهرت دُژَم و باطنت نَژَند مباد

در این چمن چو درآید خزان به یغمایی
رهش به سروِ سهی قامتِ بلند مباد

در آن بساط که حُسن تو جلوه آغازد
مجالِ طعنهٔ بدبین و بدپسند مباد

هر آن که رویِ چو ماهت به چشمِ بد بیند
بر آتشِ تو به جز جانِ او سپند مباد

شفا ز گفتهٔ شِکَّرفِشانِ حافظ جوی
که حاجتت به عِلاجِ گلاب و قند مباد

شماره بیت	متن بیت	تفسیر ساده
۱	تَنَت به نازِ طبیبان نیازمند مباد / وجود نازکت آزردهٔ گزند مباد	دعا می‌کند که هرگز بیمار نشوی و جسم لطیفت از آسیبی در امان باشد.
۲	سلامتِ همه آفاق در سلامتِ توست / به هیچ عارضه شخصِ تو دردمند مباد	سلامت جهان را وابسته به تو می‌بیند؛ امیدوار است هیچ‌گاه بیمار نباشی.
۳	جمالِ صورت و معنی ز امنِ صحتِ توست / که ظاهرت دُژَم و باطنت نَژَند مباد	زیبایی ظاهر و معنی به سلامت تو وابسته است؛ دعا می‌کند نه ظاهرت غمگین شود و نه باطنت پژمرده.
۴	در این چمن چو درآید خزان به یغمایی / رهش به سروِ سهی قامتِ بلند مباد	می‌گوید وقتی پاییز (نماد نابودی) می‌آید، قامت بلند تو آسیب نبیند.
۵	در آن بساط که حُسن تو جلوه آغازد / مجالِ طعنهٔ بدبین و بدپسند مباد	در محضر جلوهٔ زیبایی‌ات، هیچ بدپسند یا بدبین مجال عیب‌جویی پیدا نکند.
۶	هر آن که رویِ چو ماهت به چشمِ بد بیند / بر آتشِ تو به جز جانِ او سپند مباد	اگر کسی با چشم بد بنگرد، آرزو دارد که خودش مانند اسپند در آتش بسوزد و جز او آسیبی نبیند.
۷	شفا ز گفتهٔ شِکَّرفِشانِ حافظ جوی / که حاجتت به عِلاجِ گلاب و قند مباد	سخنان شیرین حافظ را درمان خود بدان، نه داروهای مادی؛ شعر حافظ شفابخش است.