رونق عهد شباب است دگر بُستان را می‌رسد مژدهٔ گل بلبل خوش الحان را   ای صبا…

ساقیا برخیز و دَردِه جام را خاک بر سر کن غم ایام را   ساغر می بر…

صوفی بیا که آینه صافیست جام را تا بنگری صفای می لعل‌فام را   راز درون پرده…

به ملازمان سلطان که رساند این دعا را؟ که به شُکرِ پادشاهی ز نظر مران گدا را…

دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا   کشتی‌شکستگانیم ای…

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را که سر به کوه و بیابان تو داده‌ای ما…

اگر آن تُرک شیرازی به دست آرد دل ما را به خال هِندویَش بخشم سمرقند و بخارا…

صلاح کار کجا و من خراب کجا ببین تفاوت ره کز کجاست تا به کجا   دلم…

اَلا یا اَیُّهَا السّاقی اَدِرْ کَأسَاً و ناوِلْها    که عشق آسان نمود اوّل ولی افتاد مشکل‌ها…