کنون که بر کفِ گل جامِ بادهٔ صاف است

به صد هزار زبان بلبلش در اوصاف است

 

بخواه دفتر اشعار و راهِ صحرا گیر

چه وقتِ مدرسه و بحث کشف کَشّاف است؟

 

فقیه مدرسه دی مست بود و فتوی داد

که می حرام، ولی بِه ز مالِ اوقاف است

 

به دُرد و صاف تو را حکم نیست خوش دَرکَش

که هر چه ساقی ما کرد عینِ الطاف است

 

بِبُر ز خلق و چو عَنقا قیاس کار بگیر

که صیت گوشه نشینان ز قاف تا قاف است

 

حدیثِ مدعیان و خیالِ همکاران

همان حکایت زردوز و بوریاباف است

 

خموش حافظ و این نکته‌های چون زر سرخ

نگاه دار که قَلّابِ شهر، صراف است

 

غزل 45 حافظ     غزل 43 حافظ

لطفا به این مطلب امتیاز دهید!